反・春秋の筆法

f:id:anchor_blog:20210911031242j:plain

 

 

 

 

 

 

f:id:anchor_blog:20210911025506j:plain

 

 

 

f:id:anchor_blog:20210911025528j:plain

 

 

 

f:id:anchor_blog:20210911025551j:plain

 

 

 

f:id:anchor_blog:20210911025613j:plain

 

 

 

f:id:anchor_blog:20210911025637j:plain

 

 

 

f:id:anchor_blog:20210911025658j:plain

 

 

 

f:id:anchor_blog:20210911025722j:plain

 

 

 

f:id:anchor_blog:20210911025743j:plain

 

 

 

f:id:anchor_blog:20210911025810j:plain

 

 

 

f:id:anchor_blog:20210911025837j:plain

 

 

 

f:id:anchor_blog:20210911025904j:plain

 

 

 

f:id:anchor_blog:20210911025934j:plain

 

 

 

f:id:anchor_blog:20210911030000j:plain

 

 

 

f:id:anchor_blog:20210911030023j:plain

 

 

 

f:id:anchor_blog:20210911030055j:plain

 

春秋の筆法なんて、いらないよ。孔子さま。

乱丁、落丁のすきまに、僕らは自分だけのやさしい居場所をみつける。

 

そのすきまから、天高い秋空をみあげるんや、

あこがれや、ゆめや、きぼうを。

きえることない、かすかなかなしみとともに。